Nareszcie nadszedł ten długo oczekiwany moment – na początku lipca, ku zaskoczeniu fanów twórczości Andrzeja Sapkowskiego zostały opublikowane pierwsze oficjalne materiały promujące serial Wiedźmin od Netflix. Mając w pamięci polską produkcję telewizyjną z 2002 roku, z pewnością wielu miłośników Białowłosego bohatera wyczekiwało dnia kiedy to profesja wiedźmina zostanie przedstawiona z należytym jej szacunkiem. Z pomocą nadszedł Netflix, a twórcy nowego serialu deklarowali wierność odwzorowania literackiego oryginału. A zatem przypomnijmy sobie i przeanalizujmy wygląd bohaterów znanych z książek A. Sapkowskiego z ich serialowymi przedstawicielami.

„Nieznajomy nie był stary, ale włosy miał prawie zupełnie białe. Pod płaszczem nosił wytarty skórzany kubrak, sznurowany pod szyją i na ramionach. Kiedy ściągnął swój płaszcz, wszyscy zauważyli, że na pasie za plecami miał miecz. Nie było w tym nic dziwnego, w Wyzimie prawie wszyscy chodzili z bronią, ale nikt nie nosił miecza na plecach niby łuku czy kołczana”

„Nieznajomy znów sięgnął w rozcięcie kaftana, wygrzebał okrągły medalion na srebrnym łańcuszku. Na medalionie wyobrażony był łeb wilka z wyszczerzonymi kłami.”

„Jeździec miał włosy białe jak mleko, ściągnięte na czole skórzaną opaską i czarny, wełniany płaszcz spadający na zad klaczy kasztanki.”

„Czarna, skórzana, sięgająca bioder kurtka z długimi mankietami skrzącymi się od srebrnych ćwieków mogłaby wskazywać, że nieznajomy pochodzi z Novigradu lub okolic, ale moda na takie odzienie szeroko się ostatnio rozprzestrzeniła, zwłaszcza wśród młodziaków. Młodziakiem jednak nieznajomy nie był.”

„Spod czarnych loków objawiła się blada trójkątna twarz, fiołkowe oczy i wąskie, lekko skrzywione wargi.”

„Miała ładne ramiona i zgrabną szyję, na szyi czarną aksamitkę z gwiaździstym, skrzącym się od brylantów klejnotem.”

„Jak zwykle, nosiła tylko dwa kolory. Swoje kolory – czerń i biel. Czarne włosy, czarne długie rzęsy każące zgadywać skryty pod nimi kolor oczu. Czarna spódnica, czarny krótki kaftanik z białym futrzanym kołnierzem. Biała koszula z najcieńszego lnu. Na szyi czarna aksamitka ozdobiona usianą diamencikami gwiazdą z obsydianu.”

„Yennefer z Vengerbergu, czarnowłosa, odziana w kompozycję czerni i bieli, przywodziła na myśl grudniowy poranek.”

„Miała jasne, mysiopopielate włosy i wielkie, jadowicie zielone oczy. Nie mogła mieć więcej niż dziesięć lat.”

„Spod popielatej, nierówno i nieładnie obciętej grzywki patrzyły ogromne szmaragdowozielone oczy, dominujący akcent w małej twarzyczce o wąskim podbródku i lekko zadartym nosku.”

„Wystarczy zajrzeć w te zielone oczęta, by wiedzieć, że coś w niej jest. Wysokie czoło, regularne łuki brwiowe, ładny rozstaw oczu. Cienkie skrzydełka nosa. Długie palce. Rzadki pigment włosów. Ewidentna krew elfów, choć niedużo w niej tej krwi.”

Jeżeli mielibyśmy opierać się na powyższych cytatach, możemy stwierdzić, że twórcy mniej lub bardziej faktycznie zainspirowali się książką i wprowadzili do projektu cechy charakterystyczne choćby ubioru Geralta. Wszystko można sprowadzić do „kwestii gustu”, jednak mam wrażenie, że pewne rzeczy zostały zrobione tylko po to, by obronić się argumentem, pt. „tak jest w książce”. Jest to dla mnie argument słaby i w wielu przypadkach nadużywany. W oryginalnym tekście dokładnego opisu, np. projektu każdego centymetra danego odzienia nie ma. Oznacza to ni mniej ni więcej, że z hipotetycznym przyodziewkiem można było zrobić coś naprawdę imponującego, a ostatecznie producenci zagrali zachowawczo i niestety mało atrakcyjnie. Aktualna propozycja po prostu do mnie nie przemawia.

Chyba największy problem mam z postacią Yennefer – jednej z moich ulubionych kobiecych bohaterek w świecie stworzonym przez Pana Sapkowskiego. Niestety aktorce w żadnym stopniu nie pomaga zarówno charakteryzacja, jak i kostium. Odnosząc się do powyższego, strój i makijaż nie dodają postaci charakteru, wręcz przeciwnie, łagodzą jej rysy. Brakuje jej miny pewnej siebie czarodziejki, rzucającej wyzwanie światu jednym swoim spojrzeniem. Nie sposób uniknąć również porównań produkcji Netflixa z grą Wiedźmin od CDPR. Ja sama w pewnym momencie złapałam się na porównywaniu kreacji głównych bohaterów. Pytanie brzmi tylko, czy to potrzebne? Owszem w wirtualnych przygodach Białego Wilka pojawia się wiele odstępstw od książek, jednak obydwie wersje zarówno serialowa, jak i growa nie są idealne – kwestią do rozstrzygnięcia pozostaje to, która z tych dwóch prezentacji bohaterów oddaje lepiej charakter postaci znanej z książki. Od siebie tylko dodam, że gdybym tylko mogła, zamieniłabym serialową Yennefer na tę od CDPR – nie jest idealna ale zdecydowanie bliższa oryginałowi.

Kontrowersje w społeczności wzbudził też brak dwóch mieczy na plecach Geralta. I mnie również to zaskoczyło. Pamiętam, że Geralt przeważnie nosił jeden miecz, a drugi woził np. przy Płotce. Spoglądam jednak na to od strony marketingowej. Biorąc pod uwagę kwestie wizerunkowe, znakiem rozpoznawczym wiedźminów jest cechowy medaliono oraz dwa miecze.

„Jak widzisz, noszę dwa. Każdy wiedźmin ma dwa miecze. Nieżyczliwi mawiają, że ten srebrny jest na potwory, a ten z żelaza na ludzi. To oczywiście nieprawda”.

Uważam, że dobrym zabiegiem byłoby po prostu dodatnie drugiego miecza choćby na materiałach promocyjnych, przykładowo trzymanego w dłoni i ubrudzonego od krwi potwora. Chyba, że wyprzedzam machinę reklamową platformy Netflix i coś podobnego jest już planowane.

Podsumowując – jeżeli twórcy nie potrafili dobrze oddać opisów książkowych, mogli jak dla mnie do tematu podejść elastyczniej i ogólnie stworzyć zupełnie nowy koncept, zachowując jedynie drobne elementy. Wielokrotnie podkreślana wierność produkcji dla oryginału zaczyna wyglądać na strzał w stopę z niewielkiej odległości. I tak, jasne, ktoś może powie – ale przecież to jest serial, muszą coś zmienić, żeby produkty był odpowiednio strawny. OK, w porządku! Jednakże, po co zasłaniać się odniesieniami do książki tam gdzie to wygodne, a w innych wypadkach świadomie owe odniesienia ignorować? Mam tylko nadzieję, że cały budżet nie został wydany na gaże aktorów, w szczególności tego Jednego. Tym bardziej, że przez bardzo długi czas po ogłoszeniu listy aktorów, pokładałam ogromne nadzieje chociażby w charakteryzacji i kostiumach. Pierwsze wrażenia wizualne na tę chwilę to słodko-gorzki drink.

Artykuł WIEDŹMIŃSKIE KREACJE OD NETFLIX pochodzi z serwisu Rivski.

Portowe miasto Kerack oferuje liczne atrakcje, zarówno swoim mieszkańcom jak i gościom. Nie będziemy jednak opowiadać wam o słynnej dzielnicy rozrywek, zwanej Palmyrą, lecz oprowadzimy Was po kulinarnych atrakcjach, jakie oferuje to piękne miasto.

Wśród licznych przybytków w mieście wyróżniają się dwa lokale, a mianowicie – gospoda „Pod Krabem i Beloną” oraz austeria „Natura Rerum”, której właścicielem był Febus Ravenga. Oberża przepełniona zapachem wykwintnych dań i przypraw była przez nas wspominana już w przepisie na boczek wieprzowy w piwie, podany z glazurowanymi śliwkami. Tym razem z karty dań wybraliśmy dla Was i przyrządziliśmy piersi kacze z patelni, podane z czerwoną kapustą i żurawiną!

      Składniki:

• pierś z kaczki – 200 g
• pieprz kolorowy, cały w młynku
• sól
• czerwona kapusta – ¼ główki
• cebula – ½
• ocet winny – 1 łyżka
• olej rzepakowy

      Sos żurawinowy

• garść suszonej żurawiny
• wino czerwone, wytrawne – 100 ml
• cukier – ½ łyżeczki

Sposób przygotowania:

Kapusta:
Kapustę poszatkować. Cebulę pokroić w drobną kostkę. Na patelnię wlać odrobinę oleju rzepakowego i wrzucić pokrojoną cebulę. Smażyć przez minutę, a następnie dodać kapustę. Posolić i smażyć na średnim ogniu, aż kapusta będzie lekko przyrumieniona. Podlać ją wodą (ok. 100 ml), dodać szczyptę pieprzu oraz łyżkę octu winnego i dusić do miękkości. W razie potrzeby dodać więcej wody w czasie duszenia.

Sos:
Do rondelka dodać cukier, rozpuścić i delikatnie skarmelizować. Dodać żurawinę i podlać winem. Dusić przez ok. 10 minut, aż żurawina zacznie się rozpadać. Dokładnie rozgnieść owoce widelcem do uzyskania gęstego sosu.

Kaczka:
Pierś umyć, osuszyć. Naciąć skórę w kratkę, tak aby nie naruszyć nożem mięsa. Natrzeć solą oraz sporą ilością świeżo zmielonego pieprzu.

Rozgrzać patelnię i umieścić pierś naciętą skórą do dołu. Smażyć na średnim ogniu przez 6 minut, obrócić i smażyć kolejne 6 minut. Usmażoną pierś przełożyć na deskę na kilka minut.

POLECAMY RÓWNIEŻ PRZEPISY NA POTRAWY INSPIROWANE GRĄ WIEDŹMIN OD NERDS’ KITCHEN!

Artykuł WIEDŹMIN. SEZON BURZ – PIERSI KACZE Z PATELNI, PODANE Z CZERWONĄ KAPUSTĄ I ŻURAWINĄ pochodzi z serwisu Rivski.

Coraz bliżej święta, ale czy prezenty już gotowe?
Jeśli nie, to mam dla was propozycję kilku iście wiedźmińskich prezentów!

1. BILET NA WITCHER SCHOOL – 5zywiolow.com

2. WIEDŹMIŃSKI MEDALION – cdp.pl

3. FIGURKA GERALT – cdp.pl

4. LESHY ART DOLL – etsy.com

5. WIEDŹMIŃSKIE MEDALIONY – etsy.com

6. FIGURKI OD DARK HORSE – cdp.pl

7. KOSZULKI WIEDŹMIN – cdp.pl

8. PERFUM YENNEFER / TRISS – etsy.com

9. WIEDŹMIN PORTFEL – cdp.pl

10. WIEDŹMIN AUDIOBOOK – fonopolis.p

11. KUBEK WIEDŹMIN – pl.dawanda.com

12. PLAKATY – KARTY Z BESTIARIUSZA – etsy.com

Artykuł WIEDŹMIŃSKIE PREZENTY #1 pochodzi z serwisu Rivski.

Każdy, kto zawędruje do portowego miasta Kerack, wiedziony ciekawością i chęcią zażycia odrobiny przyjemności odnajdzie tam m.in.  kupieckie i bankierskie wille, przy narożnikach tłocznych uliczek lśnią dumnie szewskie i krawieckie witryny, a na nadbrzeżnych tarasach, swymi rajskimi aromatami kuszą gustowne karczmy i oberże. Jedna z nich cieszy się bardzo dobrą sławą! Austeria, zwana „Natura Rerum”, słynie ze swego gustownego wystroju, wykwintnego menu i zawartych w nim bajecznych cen. Opiekun i właściciel przybytku, Febus Ravenga, potrafi zadbać o najwybredniejsze podniebienia i najpełniejsze sakiewki…

Dziś zawędrujemy do tego niezwykłego miejsca, pachnącego pieczonym mięsem, czosnkiem i świeżymi przyprawami. Zaprezentujemy wam pierwszy przepis, z cyklu receptur stosowanych w „Natura Rerum” – boczek wieprzowy w piwie, podany z glazurowanymi śliwkami. Zasmakujcie w naszym piwno-śliwkowym delikatesie i poczujcie się, jak prawdziwy wiedźmin, który świętuje udane łowy. I koniecznie, wyczekujcie na kolejne przepisy z cyklu!

      Składniki:

      Glazurowane śliwki z sosem

• 300 g świeżych, dojrzałych śliwek

• Gałązki świeżego rozmarynu

• Sok z ½ limonki

• 1 i ½ łyżki miodu

• 3 łyżki masła

      Mięso

• 500 g surowego, wędzonego boczku wieprzowego
  (boczek możecie kupić w całości lub pokrojony w plastry)

      Marynata do mięsa

• 3 łyżki oleju rzepakowego

• 3 ząbki czosnku

• ½ łyżki miodu lipowego

• 50 ml  piwa – brown porter o orzechowym posmaku

• Sól

• Pieprz

• Kilka listków laurowych

     Sposób przygotowania:

1. Mięso natrzeć solą, pieprzem i obłożyć listkami laurowymi.

2. Sporządzić marynatę, a następnie polać nią mięso – przechowywać w lodówce ok 1 godziny.

3. Rozgrzać piekarnik do 170 stopni i piec mięso w brytfannie z pokrywką przez 20 minut. Następnie zdjąć pokrywę i piec kolejne 30 minut.

4. W międzyczasie, na suchą patelnię włożyć miód, poczekać, aż się skarmelizuje. Dołożyć masło i ułożyć na patelni połówki śliwek środkiem do dna patelni. Dodać gałązki rozmarynu i sok z limonki. Zwiększyć ogień i podsmażać śliwki mieszając do momentu powstania gęstego sosu.

5. Boczek pokroić w cienkie plastry, polać sosem śliwkowym.

Artykuł Wiedźmin. Sezon burz – boczek wieprzowy w piwie podany z glazurowanymi śliwkami. pochodzi z serwisu Rivski.

Za nami szósty sezon Gry o Tron. Na kolejny przyjdzie nam jeszcze trochę poczekać i podobnie jest z Wiedźminem, warto bowiem pamiętać, że oczekujemy na wiedźmiński film produkcji Tomasza Bagińskiego. Jeśli chodzi o komputerową adaptację tego drugiego tytułu, gra została zakończona z wielkim przytupem. Jednak z tematem samego Wiedźmina nie żegnamy się w zupełności, albowiem zbliża się beta popularnego GWINTA. Gra karciana stworzona na potrzeby komputerowej wersji przygód Geralta z Rivii, od pewnego czasu żyje własnym życiem i z małego, acz przyjemnego dodatku w grze, stanie się osobną produkcja od studia CD PROJEKT RED.

Zarówno Wiedźmina, jak i Grę o tron łączy jeden ważny szczegół – musimy na nie trochę poczekać, a nie ma nic lepszego dla fana, niż to aby umilić sobie czas oczekiwań posiadając coś co przypomina nam o utęsknionym tytule. Piękny kufel z herbem ulubionego rodu z Westeros, czy etui do przechowywana ulubionej talii kart…

Wiedźmińskie medaliony od Mastenarium

➜ etsy.com/shop/Mastenarium

LESHY Art Doll od Falauke

➜ etsy.com/shop/HandfulOfHorrors

 Skórzane etui do kart od Nordgame

➜ etsy.com/shop/Nordgame

Figurka Geralta z serii Wiedźmin 3: Dziki Gon

➜   cdp.pl – figurka

Bluza Wiedźmin 3 – zbroja Geralta

➜  cdp.pl – bluza

Figurki DARK HORSE Wiedźmin 3

➜  Kompletny zestaw figurek DARK HORSE

Ciri od Demonhunter Bricks

➜ etsy.com/shop/Demonhunterbricks

Wiedźmińskie koszulki od EmemeTees

➜ ememetees.com

Gra o tron, biżuteria od Mastenarium

➜ etsy.com/shop/Mastenarium

Mapa Westeros od iPrintPoster

➜ etsy.com/shop/iPrintPoster

Gra o Tron, pendrive od ThinkGeek

➜  thinkgeek.com

“Dinner is coming” od  TheHrdwood

➜ etsy.com/shop/TheHrdwood

Figurki od Funko

➜ funko.com/collections/pop

T-Shirt Westeros od EMP Polska

➜ emp-shop.pl

Kufel ceramiczny  –  Gra o tron

➜  Game of Thrones – House Lannister

➜  Game of Thrones – House Stark

➜  Game of Thrones – House Targaryen

Artykuł FANTASTYCZNE GADŻETY #1 pochodzi z serwisu Rivski.

„Historia i fantastyka” to dziś pozycja nieco zapomniana. Konsument przygnieciony entym wydaniem starego, dobrego „Wiedźmina” mógł nie zauważyć tego tytułu z nazwiskiem Andrzeja Sapkowskiego na okładce. Książka to zapis autentycznego wywiadu, jaki Stanisław Bereś przeprowadził przed laty z legendarnym ojcem Geralta z Rivii. Tematów w utworze poruszono wiele. Dotyczyły one zarówno spraw osobistych i światopoglądowych, jak i kwestii dotyczących twórczości autora i jego inspiracji.

Stanisław Bereś zdając sobie sprawę z tego, z jak specyficznym rozmówcą ma do czynienia,  robi podczas tego wywiadu wszystko, by przyszły czytelnik zrozumiał, jak najwięcej ze słów Sapkowskiego. Dzięki świetnie poprowadzonej rozmowie, można o Andrzeju Sapkowskim dowiedzieć się naprawdę sporo. Znajdziemy tu m.in. informacje o tym dlaczego autor Wiedźmina ma taki a nie inny stosunek do spotkań z fanami jego twórczości, jakie były problemy z tłumaczeniami i co zagraniczni wydawcy chcieli w książkach zmienić. Beresiowi udaje się zdobyć też informacje o tym, która scena z Wiedźmina była tą pierwszą oraz skąd wzięły się imiona Leo Bonharta i uwielbianej przez fanów Ciri. Dla miłośników Trylogii Husyckiej też znajdzie się masa miodu i ciekawostek oraz garść informacji o tym, skąd pochodziła nienawiść recenzentów do tego tytułu.

Jeśli drogi Czytelniku masz umysł nadal zapchany mrowiem własnych pytań do Pana Andrzeja Sapkowskiego, lub nigdy nie usłyszałeś odpowiedzi na te zadane na konwentach, to zdecydowanie jest to pozycja literacka dla Ciebie. Jeżeli chciałbyś wejść w posiadanie tej niezwykłej i wyjątkowej książki, przygotowaliśmy dla Ciebie konkurs… na czym polega? To proste! Musisz tylko:

– Polubić fanpage`a Rivski

– Udzielić odpowiedzi na pytanie konkursowe: „Jaki jest twój ulubiony cytat z książki A.  Sapkowskiego i dlaczego?”

– Polubienie konta Instagram rivski_official – nie jest w ramach konkursu wymagane, niemniej byłoby nam bardzo miło gdybyście zechcieli nas obserwować.

Odpowiedzi należy udzielać wysyłając e-mail o temacie „Konkurs” na adres
Szczegóły konkursu znajdują się tutaj ➜ Regulamin konkursu

Dziękujemy serdecznie wszystkim uczestnikom za podjęcie walki w naszym konkursie!
Zwycięzcą została Aleksandra Łaniszewska
Gratulujemy!

Artykuł HISTORIA I FANTASTYKA + KONKURS pochodzi z serwisu Rivski.

Medalion z wizerunkiem dzikiego zwierzęcia, określający przynależność do wiedźmińskiego cechu to nieodzowny element wyposażenia nieustraszonych zabójców potworów z uniwersum Andrzeja Sapkowskiego. Jako fanka Wiedźmina zaopatrzyłam się w swój własny, wyjątkowy medalion. Od teraz, żadne spotkanie z Geraltem nie będzie już takie samo. Pora ruszać na szlak!

Medalion stworzyła rosyjska firma Mastenarium, która zajmuje się tworzeniem biżuterii inspirowanej światem gier wideo, kina czy literatury. Mottem firmy jest biżuteria „od fanów dla fanów”.  Na stronie Mastenarium możecie zobaczyć ofertę, gdzie oprócz medalionów z Wiedźmina, znajdziecie biżuterie z ,m.in. gry World of Warcraft czy serialu Gra o Tron. Produkty wykonywana przez rosyjską firmę są promowane jako wyroby nie wywołujące podrażnień alergicznych. Ponadto technologia obróbki sprawia, że biżuteria Mastenarium nie ma tendencji do utleniania się jej powierzchni. Mówiąc krótko, dłużej będziemy się cieszyć nieskazitelnym wyglądem naszego medalionu! Wiedźmińskie medaliony dostępne są w rożnych przedziałach cenowych uzależnionych od wybranego materiału.

O samym medalionie – wisior jest wykonany bardzo efektownie, z dużym naciskiem położonym na jakość detali i szczegółów. Choć wiedziałam czego się spodziewać, to kiedy chwyciłam go w ręce zrobił na mnie ogromne wrażenie. Ja zdecydowałam się na wybór medalionu Szkoły Gryfa – (nickel silver) z fioletowymi kamieniami – wykonanie medalionu jest adekwatne do ceny! Chwila obcowania z tym wyrobem pokazuje, że ludzie z Mastenarium naprawdę wiedzą co i jak robić, ale przede wszystkim – robią to dobrze!

Artykuł MEDALION SZKOŁY GRYFA OD MASTENARIUM pochodzi z serwisu Rivski.

Nowy dodatek „Krew i Wino” to bez wątpienia wielki powrót tematu wampirów. Motyw ten, nieśmiertelny tak samo, jak jego samo bohaterowie od lat króluje w literaturze, filmach… no i oczywiście grach. Warszawskie studio uczyniło z tych krwiolubnych postaci finałowe tło dla zakończenia przygód o Białym Wilku…

Jak dobrze wiecie wiedźmińskie metody na wampiry to m.in. olej przeciw wampirom, eliksir „Czarna Krew” czy odpowiednia petarda a i na  zastosowane wiedźmińskich znaków też znajdzie się miejsce. Jednak nie zawsze podczas ataku tych istot w pobliżu znajdował się łowca wampirów i też nie zawsze w okolicy można było spotkać wiedźmina, który podjąłby się zlecenia. Jak więc radzili sobie ludzie? Sięgano do starych sposobów znanych z klechd i legend. Metod dobrze nam znanych z książek czy filmów, nieśmiertelne triki, które pomimo upływu lat nadal potrafią uratować szyję przed tą niebezpieczną istotą.

Illustration by Anne Yvonne Gilbert

Ale po kolei. Kim w ogóle są wampiry i skąd się wzięły? Najprościej chyba powiedzieć, że są ożywionymi umrzykami, które łakną krwi. Jednakże, jak w ogóle mit wampira wszedł na salony? Błyskotliwa i nowatorska interpretacja mitu wampirycznego dokonana przez Brama Stokera spowodowała, że na przestrzeni lat wizerunek tej słynnej postaci przeszedł ewolucję, której nie doświadczył żadnej inny twór z mitów, podań, legend, literatury czy filmu. Obecny wizerunek wampira to bez wątpienia scheda po wizerunku hrabiego Drakuli. Wampiry z ustnych przekazów odbiegają od postaci kreowany przez Christophera Lee czy Anne Rice. Nawet dobrze znany nam, miłośnikom wiedźmina, Regis – jego kreacja jako wampira wyższego również jest naznaczeniem wpływów Stokera.

Vampire Lord by Yann Blomquist

Jakie więc były te „pierwotne” bestie z ludowych podań? Cóż, w odróżnieniu od uwodzicielskich, często zepsutych wampirów obecnych w kulturze masowej i przemyśle rozrywkowym, krwiopijcy w dawnej tradycji europejskiej byli niezmiennie ohydni i cuchnący. Byli absolutnie ostatnimi stworzeniami na ziemi które chcielibyśmy spotkać, a co dopiero pozwolić, aby skosztowały naszej krwi. Choć mit wampiryczny jest znany na całym świecie, to szczególną kolebką jest Europa Wschodnia, z której wyewoluował „wampir współczesny”. Ile krajów, regionów tyle różnych odmian wampirów oraz nazw określających te stworzenia. Jest to naprawdę temat bardzo rozległy, dla podtrzymania mojego twierdzenia podam przykład, który uświadomi jak bardzo zagmatwany jest to stwór i jak bardzo ewoluował na przestrzeni lat. Vrykolaki – u Słowian południowych, zamieszkujących Bałkany oznaczało to osoby noszące odzież z wilczych skór. Stopniowo znaczenie zmieniało się i ostatecznie związane jest z demonami o wilczych cechach. Z kolei w ujęciu greckim Vrykolaki miały zdecydowanie bardziej wampiryczny charakter, niż likantropiczny. W starożytności były one demonami o krwiopijczych skłonnościach, złośliwymi nieumarłymi, powracającymi zza grobu by szkodzić żyjącym.

Protoplastom wampirów Regisa czy Lestata zdecydowanie bliżej było do słynnego Nosferatu granego przez Maxa Schrecka lub wampirowi zwanego „Ukrytym”, zaprezentowanemu w najnowszym dodatku „Krew i Wino”.

Możemy sobie wyobrazić jak teraz wyglądałyby te przeklęte istoty, wróćmy jednak do tego, jak pozbyć się tak groźnego przeciwnika lub chociaż pokrzyżować mu plany na tyle, by zrezygnował z chęci ugaszenia pragnienia krwi.

Istniało klika sposobów na zabicie wampira lub odstraszenie go
od domowego przybytku, oto one:

Sól i ziarna – w niektórych legendach nieumarli nie mogą przekroczyć linii wysypanej solą. W takim przypadku wystarczyło przy oknach, drzwiach i kominku wysypać nieprzerywaną linię z soli oraz otoczyć nią dom, jeśli w okolicy grasuje wampir. Do odstraszania wampirów używano też ziaren, najczęściej wykorzystywano ziarna gorczycy – prawdopodobnie ze względu na religijne zaszłości. Używano też drobnych ziaren: maku, owsa, prosa, marchwi oraz kolców zebranych z dzikiej róży.

Jedna z teorii głosi, że jeśli wampir natrafia na te ziarna musi policzyć je wszystkie, nim wkroczy do wioski i zacznie polować. Niektóre opowieści ludowe precyzują, że wampir może policzyć tylko jedno ziarno w roku więc nawet niewielka ich ilość wystarcza, by odstraszyć zło na długi czas. Inna teoria mówi o tym, że gdy wampir zacznie liczyć ziarna traci poczucie czasu i musi się wycofać, gdyż może nastać moment wschodu słońca. Ziarnem, a także solą często posypywano zwłoki w trumnie, aby wampir nie mógł wydostać się ze swojej mogiły.

Źródło: Pinterest

Kołek – pomysł ten narodził się z ludowych sposobów radzenia sobie z nieumarłymi. W niektórych tradycjach należało przebić ciało całkowicie, tak by przygwoździć je do ziemi, w innych przebijano też kolcami lub igłami język wampira, by nie mógł on wykorzystywać go do picia krwi. Kołki wykonywane były z lokalnego trwałego drewna: jałowca, głogu, jesionu, dzikiej róży lub osiki. W niektórych klechdach mówi się o tym, że aby kołek zadziałał należy przebić potwora jednym ciosem.

Czasem kołki wbijano w ziemię nad grobem, by upiór sam się na nie nadział, próbując wstać z mogiły. W innych podaniach zmarłych chowano twarzą do dołu, a kołkiem przebijano plecy. Niektóre ciała oprócz przebijania, pozbawiano głowy lub wyjmowano z nich serca i palono je na popiół.

Krzyż i krucyfiks – mówiono, że to krucyfiks ma większa moc niż krzyż, jednak jest to zależne od tego, czy trzymająca go osoba wierzy w jego symbolikę. W tradycyjnych opowieściach krucyfiks pali skórę wampira, w niektórych legendach krzyż blokuje też źródło siły wampira, co go znacznie osłabia. Zawieszony nad drzwiami obiekt może powstrzymać wampira przed wejściem do pomieszczenia a krzyż ustawiony na mogile uniemożliwia mu jej opuszczenie.

Czosnek – środek „doraźny” do obrony przed wampirami. Jest używany, nie licząc jego leczniczych właściwości, do odstraszania wampirów. Bardzo często usta odciętej głowy krwiopijcy napychało się czosnkiem, by uniemożliwić mu przyłączenie się do nieumarłych. Podobnie jak czosnek, jarzębina może mieć również właściwości odstraszające nieumarłych. Z drewna jarzębiny robiono krzyże cmentarne, by utrzymać wampiry z daleka.

Święcona woda – ma ona palić ciało demonów, tak jak kwas pali ludzkie ciało, powodując okropny ból i rany. W przypadku świeżo powstałych wampirów może wręcz być ona dla nich zabójcza. W tradycji ludowej, po ekshumowaniu zwłok podejrzanego o wampiryzm często stosowano wodę święconą w różnego rodzaju rytuałach. Które miały uniemożliwić mu opuszczenie grobu. Podobnie jak solą, woda święconą można było pokropić okolice drzwi i okien, by uniemożliwić wampirowi wejście do środka.

Promienie słońca – wiele wampirów z tradycji ludowej oraz współczesnych literackich i filmowych jest w stanie poruszać się w świetle dnia. Bułgarski wampir dla przykładu przenosił się z wioski do wioski, w środku dnia i prowadził normalne życie, w nocy jednak zamieniał się w potwora. W swojej opowieści Bram Stoker pozwolił Drakuli pojawić się w ciągu dnia, chociaż osłabiało to jego siły. Fakt, że słońce może zabijać wampiry, stał się bardziej znany szerokiej publiczności dzięki filmowi „Nosferatu – Symfonia Grozy”. W filmie hrabia Orlok został narażony na światło słoneczne i zniknął przemieniając się w smugę dymu. Od tego czasu wiele literackich, kinowych czy serialowych upiorów przejawiały zróżnicowany stopień „uczulenia słonecznego” – niektóre cierpiały na światłowstręt, inne zaś obdarzone były zdolnością znoszenia światła słonecznego.

Źródło: Pinterest

Srebro – podobnie jak wilkołaki, wampiry naprawdę nie lubią tego metalu. W zależności od książki czy też filmu – srebro może stanowić śmiertelną broń lub tylko osłabiać wampiry.

Próg – dolna część drzwi lub wejścia do pomieszczenia ma wielkie znaczenie dla wampirów. Zazwyczaj nie są w stanie go przekroczyć, o ile nie zostaną zaproszone. Oczywiście jeśli zaprosimy demona do swojego domu, nasze życie jest w wielkim niebezpieczeństwie, gdyż stworzenie mroku może wtedy robić co mu się podoba.

European Vampire Hunter by wraithdt

Literatura:
Maria Janion – Wampir. Biografia symboliczna
Barb Karg, Arjean Spaite, Rick Sutherland – Wampiry. Historia z zimną krwią spisana

Artykuł GDY PRZEŚLADUJE CIĘ WAMPIR pochodzi z serwisu Rivski.

Najnowszy dodatek „Krew i Wino” to nie tylko piękne, prowansalsko-toskańskie plenery i nowy krwiolubny antagonista – to także nowa i ciekawa przygoda kulinarna! Dla tych, których brzuchy mają dość veleńskiej czy novigradzkiej kuchni mamy przepyszną propozycję. Dwa szybkie przepisy: bagietka z pastą rybną i tosty ziołowe – w sam raz, by schować je do swoich juków i wyruszyć na szlak!

     Przepis na tosty ziołowe

      Potrzebne składniki:

• 10 kromek chleba tostowego (można również użyć innego pieczywa, np. chleba żytniego na zakwasie)

• Pół szklanki oleju roślinnego (rzepakowy, słonecznikowy)

• 4 garście świeżego oregano*

• 3 garście świeżej bazylii*

• 3 garście natki pietruszki*

• 5 ząbków czosnku

• Sól, pieprz

      *świeże zioła z powodzeniem zastąpić można ich suszoną wersją

      Wykonanie:

1. W moździerzu ucieramy zioła z czosnkiem, następnie zalewamy olejem i mieszamy (zioła można również posiekać nożem). Odstawiamy mieszankę na kilka minut.

2. Tosty kroimy na pół (aby powstały trójkąty), obtaczamy w mieszance i smażymy na złoty kolor na patelni grillowej, bądź też pieczemy przez 8 minut w 130 stopniach w piekarniku. W przypadku wyboru drugiej opcji należy stale kontrolować stopień zarumienienia chleba.

3. Gotowe tosty podajemy z tartym parmezanem, obsypane świeżymi ziołami.

     Przepis na pastę z tuńczyka

      Potrzebne składniki:

• 1 puszka tuńczyka w oleju roślinnym / wodzie / sosie własnym

• 2 jajka kurze

• ½ cebuli

• 2 łyżki majonezu

• Pół pęczka drobnego szczypiorku

• Sól, pieprz

      Wykonanie:

1. Jajka gotujemy na twardo.

2. Tuńczyka odsączamy,  wykładamy z puszki do miski, następnie rozgniatamy widelcem.

3. Dodajemy do niego posiekaną cebulę, szczypiorek, majonez, następnie mieszamy.

4. Jajka kroimy w drobną kostkę i dodajemy do pasty. Całość mieszamy i posypujemy obficie szczypiorkiem. Podajemy z gorącą bagietką.

POLECAMY RÓWNIEŻ PRZEPISY NA POTRAWY INSPIROWANE GRĄ WIEDŹMIN OD NERDS’ KITCHEN!

Artykuł WIEDŹMIN 3: KREW I WINO – TOSTY ZIOŁOWE I BAGIETKA Z PASTĄ RYBNĄ pochodzi z serwisu Rivski.

Każda opowieść, ma swój początek i koniec. Zawsze musi być też bohater – mniej lub bardziej charyzmatyczna postać, której losy stanowią oś fabularną opowieści. Nikt, z tych którzy zapoznali się z historią przygód Geralta z Rivii, niedoścignionego mistrza wiedźmińskiego rzemiosła, nie może określić go, jako postać niecharyzmatyczną. Do tego grona można też śmiało zaliczyć innych, znanych lub też nieznanych, wiedźminów.

Poddawani licznym zabiegom i rytuałom magicznym, od lat dziecięcych szkoleni w posługiwaniu się bronią, wiedźmini stali się jedyną realną osłoną pomiędzy cywilizacją a złem skrywającym się w mroku nocy, czyhającym na nieświadomego pielgrzyma. Ich charakterystycznym elementem wyposażenia, świadczącym o niezwykłym fachu, jakim się parają są wiszące na plecach dwa miecze – stalowy oraz srebrny. I choć tylko jeden z nich służy do uśmiercania magicznych bestii, oba są w zawodzie bardzo istotnymi narzędziami. Obok arcymistrzowskiej klasy oręża, drugim wiedźmińskim symbolem, będącym nim dosłownie i w przenośni, jest cechowy medalion. Misternie wykonana biżuteria, nie będąca jednak przejawem zniewieściałości, a głębokiego profesjonalizmu i ostrożności, jaka kieruje wiedźminem na szlaku. Ów medalion to zarówno znak cechowy, odróżniający miedzy sobą adeptów różnych szkół, jak i magiczny artefakt informujący noszącego o nadchodzącym zagrożeniu, czy obecności magii. Warto tu nadmienić, że wiedźmini, pomimo swojej raczej oschłej natury, nie są do siebie podobni w każdym szczególe. Podobnie jest z ich wyposażeniem, identyfikującym ich przynależność do poszczególnych cechów wiedźmińskich

Fan Art by Aleksey Anikin

Każda ze szkół, znanych zarówno z prozy Andrzeja Sapkowskiego i serii gier producenta CD Projekt RED, prezentuje indywidualną wersję metodyki nauczania młodych wiedźminów, doboru technik bojowych, a także wykorzystywanego ekwipunku. Badając zjawisko „na przykładzie”, można przyjrzeć się cechowi niedźwiedzia i kota. Siłą szkoły niedźwiedzia jest, przede wszystkim tradycyjna szermierka, doprawiona brutalnością i dzikim impetem uderzenia. Wiedźmini, jak pozostali przedstawiciele ogromnej kasty wojowników, chronią ciało pancerzem – nie jest to reguła, acz „licencjonowany” zabójca monstrów nie musi się zbroi wstydzić. Niedźwiedzie praktykują, idąc po śladach wyraźnie sprecyzowanej doktryny walki, noszenie pancerza ciężkiego, efektywnego, lecz ograniczającego manewrowość użytkownika. Wiedźmini cechu kota, natomiast nie znoszą ograniczania swojego zakresu ruchów, a w walce stawiają wyrafinowaną precyzję ponad zwierzęcą siłę. Co do samej filozofii szkoły kota, to nie jest to przykład wiedźmińskiego etosu, bowiem cech ten wsławił się raczej, jako najemne ostrza, mordujące niewinnych dla pieniędzy.

Na to, że szkół wiedźmińskich było więcej niż ta, do której należał sam Biały Wilk, jest kilka. Leo Bonhart posiadał trzy różne medaliony, zabrane z ciał pokonanych wiedźminów – wilka, kota oraz gryfa. W „Sezonie burz” Geralt spotyka wiedźmina Brehena, zwanego Kotem z Iello.

Cech Wilka – jej symbolem był wyszczerzony, wilczy łeb. Jej siedziba znajdowała się w zamku Kaer Morhen, została jednak niemal całkowicie zniszczona, kiedy grupa fanatycznych napastników zaatakowała szkołę i zamieszkujących ją wiedźminów. Jedynym stałym rezydentem, był najstarszy reprezentant cechu, nauczyciel szermierki – Vesemir.

Szkoła kota – emblematem zdobiącym medaliony adeptów tej szkoły jest szczerzący kły kot. W prozie Andrzeja Sapkowskiego, brakuje dokładnych danych na temat tej grupy. Wyjątkiem są informacje, mówiące, że wiedźmini kota mogli służyć, jako szpiedzy, najemnicy, a co najgorsze, jako skrytobójcy. O wychowankach niesławnej szkoły można dowiedzieć się więcej w trzeciej odsłonie komputerowych przygód Białego Wilka – Wiedźmin 3: Dziki Gon.

Literatura wspomina jedynie o szkole wilka, kota i gryfa. Natomiast gra komputerowa, wzbogaca zbiór o szkoły niedźwiedzia, mantikory i żmii. Do tej ostatniej należał, znany z drugiej odsłony gry, Letho z Gulety. Według historii opowiedzianej w grze, zadaniem wiedźminów żmii było podobno odkrycie tajemnicy upiornych jeźdźców.

Czy chcielibyście jeszcze mocniej poczuć wiedźmiński klimat? Czy nie marzyliście nigdy o posiadaniu na własność wiedźmińskiego medalionu? Jeśli tak, to jesteście we właściwym miejscu! We współpracy z Mastenarium przygotowaliśmy dla was konkurs, w którym możecie wygrać jeden z przepięknie wykonanych w mosiądzu wiedźmińskich medalionów. Na czym polega ten konkurs? To proste! Musisz tylko:

• Polubić fanpage`a Mastenarium i Rivski Włóczęga

• Polubić Instagram Mastenarium

• Udzielić odpowiedzi na pytanie konkursowe „Do jakiej wiedźmińskiej szkoły chciałabyś/chciałbyś należeć i dlaczego?”

        Odpowiedzi należy udzielać wysyłając e-mail o temacie „Konkurs” na adres [email protected]

        Czas trwania konkursu: od 09.06.2016 godz. 19:30 do 16.06.2016 godz. 23:30.

        Szczegóły konkursu znajdują się tutaj  ➜ Regulamin konkursu

Przykładowe medaliony wykonane z mosiądzu znajdujące się w ofercie Mastenarium – więcej znajdziecie na stronie mastenarium.ru

Nadszedł czas by oficjalnie ogłosić koniec konkursowych zmagań. Wysłaliście do nas setki świetnych prac, co naprawdę przerosło nasze najśmielsze oczekiwania. Pośród waszej twórczości znalazło się bardzo dużo luźnych i ciepłych wypowiedzi ale i bardziej złożonych tekstów, mini-analiz oraz opowiadań. Poznaliśmy wasze osobiste opinie o wiedźmińskim fachu i szkołach go nauczających. Każdy uczestnik przejawiał nieco inne podejście do wyboru cechu – rozliczaliście swój głos serca, rozsądku, charakterystykę wyposażenia danej szkoły czy wyjątkową filozofię walki.  Każda praca była dla nas wyjątkowa i wiemy, że włożyliście w nią wysiłek i poświęciliście jej swój czas….

Za to właśnie, w imieniu własnym oraz Mastenarium, chcemy wszystkim uczestnikom serdecznie podziękować za podjęcie walki w naszym konkursie! Ostatecznie, wspólnie z Mastenarium zdecydowaliśmy, że zwycięzcą nie zostanie jedna osoba… ale nagrodzimy, aż trzy osoby! Poznajcie nowych adeptów wiedźmińskiego cechu!

Szkoła Wilka – Małgorzata Krzyżanowska

Szkoła Gryfa – Grzegorz Marczyk

Szkoła Niedźwiedzia – Kamil Wiekiera

Artykuł WIEDŹMIŃSKIE SZKOŁY + KONKURS pochodzi z serwisu Rivski.